بازیکنان کنونی که در جام جهانی ۲۰۰۶ حضور داشتند

در مجموع ۷۳۶ بازیکن به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان رفتند و ۳۲ تیم حاضر در این تورنمنت، هرکدام با ۲۳ بازیکن حضور یافتند.

۱۹ سال بعد، تنها ۱۱ بازیکن از آن رقابت‌ها هنوز در سال ۲۰۲۵ به‌صورت حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کنند؛ ازجمله سه برنده دوران‌ساز توپ طلا. در همین حال، تعداد بسیار بیشتری از بازیکنان آن دوره، مانند فرانک لمپارد، ژابی آلونسو و سسک فابرگاس، اکنون در عرصه مربیگری فعالیت دارند.

در ادامه، اسامی تنها ۱۱ بازیکن جام جهانی ۲۰۰۶ که هنوز در سال ۲۰۲۵ به‌صورت حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کنند، آورده شده است.

لوکا مودریچ

لوکا مودریچ نقشی در صعود کرواسی به جام جهانی ۲۰۰۶ نداشت و در همان رقابت‌ها نیز فقط در مرحله گروهی به‌صورت محدود بازی کرد، اما از آن زمان تاکنون همیشه یکی از ستون‌های اصلی تیم ملی کشورش بوده است.

بی‌تردید بزرگ‌ترین فوتبالیست تاریخ کرواسی، تیمش را در سال ۲۰۱۸ به فینال و چهار سال بعد به نیمه‌نهایی رساند.

کرواسی سهمیه حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را نیز کسب کرده و این می‌تواند پنجمین جام جهانی مودریچ باشد؛ او تنها جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی را از دست داده است.

لیونل مسی

تصمیم خوزه پکرمن برای نیمکت‌نشین‌کردن لیونل مسی نوجوان در دیدار یک‌چهارم نهایی برابر آلمان میزبان که منجر به حذف آرژانتین شد هنوز هم یکی از بحث‌برانگیزترین تصمیمات تاریخ فوتبال آرژانتین است، اتفاقی که در جام جهانی ۲۰۰۶ رخ داد.

مسی سال‌ها طعم ناکامی در مسابقات ملی را چشید تا اینکه در سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای خود توانست دو کوپا آمریکا و یک جام جهانی را فتح کند.

این ستاره ۳۸ ساله و هشت‌بار برنده توپ طلا هنوز به‌طور قطعی اعلام نکرده که در جام جهانی ۲۰۲۶ حضور خواهد داشت، اما در صورت آمادگی، انتظار می‌رود برای آخرین بار بازوبند کاپیتانی آرژانتین را در یک تورنمنت جهانی به بازو ببندد.

مسی اخیراً به NBC گفته است:

حقیقت این است که بودن در یک جام جهانی واقعاً تجربه‌ای فوق‌العاده است. دوست دارم آنجا باشم، احساس خوبی داشته باشم و بتوانم برای تیم ملی‌ام مؤثر باشم. این را روزبه‌روز ارزیابی خواهم کرد؛ وقتی پیش‌فصل را با اینتر شروع کنم و ببینم می‌توانم صددرصد آماده باشم یا نه.

کریستیانو رونالدو

رونالدو در جام جهانی ۲۰۰۶ تنها یک گل به ثمر رساند؛ گلی که در پیروزی ۲–۰ پرتغال مقابل ایران ثبت شد. البته مشهورترین (یا بدنام‌ترین) صحنه او در آن تورنمنت، «چشمک‌زدن» پس از اخراج وین رونی، هم‌تیمی‌اش در منچستریونایتد، در دیدار پرتنش مرحله یک‌چهارم نهایی بود.

آن گل، دوازدهمین گل ملی رونالدو برای پرتغال بود؛ اما امروز، با ۱۴۳ گل ملی، رکورددار بیشترین گل زده در تاریخ فوتبال ملی جهان است. او همچنین رکورد بیشترین بازی ملی (۲۲۶ بازی) برای تیم ملی پرتغال را در اختیار داشته و برای ۱۷ سال کاپیتان تیم ملی بوده که یک رکورد محسوب میشود.

رونالدو و رقیب ابدی‌اش، مسی، در آستانه تبدیل شدن به اولین بازیکنان تاریخ فوتبال هستند که در شش جام جهانی حضور پیدا می‌کنند. البته اخراج اخیر رونالدو مقابل جمهوری ایرلند ممکن است او را از یکی‌دو بازی نخست مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۲۶ محروم کند.

سرخیو راموس

چهارمین چهره دوران‌ساز این فهرست، سرخیو راموس، خیلی پیش‌تر از سال ۲۰۰۶ جایگاه خود را به‌عنوان یکی از مهره‌های کلیدی و بازیکنان ثابت تیم ملی اسپانیا تثبیت کرده بود.

در آن زمان، راموس تنها ۲۰ سال داشت اما همین سن کم کافی بود تا انتقالی بزرگ و پرسود به رئال مادرید برایش رقم بخورد.

راموس یکی از ستارگان نسل طلایی لاروخا بود؛ نسلی که با قهرمانی در دو یورو پیاپی و جام جهانی ۲۰۱۰ تاریخ‌ساز شد. ستاره سابق تیم ملی اسپانیا در دوران اوجش در رئال مادرید نیز به شکلی مشابه، کلکسیونی از جام‌ها جمع کرد: پنج قهرمانی لالیگا و چهار لیگ قهرمانان اروپا.

این مدافع پرافتخار اکنون دوران پایانی حرفه‌اش را در مکزیک و باشگاه مونتری سپری می‌کند.

اسکار اوستاری

فوتبال واقعاً دنیای عجیبی است.

اوستاری که در جام جهانی ۲۰۰۶ هم‌اتاقی لیونل مسی بود، پس از سال‌ها دوری و سرگردانی در فوتبال، دوباره کنار مسی بازی می‌کند. این دروازه‌بان ۳۹ ساله تنها ۲ بازی ملی در کارنامه‌اش دارد.

اوستاری شبیه نسخه آرژانتینی «ریچارد رایت» است؛ همیشه نیمکت‌نشین، چه در آلمریا و چه در ساندرلند. اما حالا در MLS ستاره شده و در حدود ۴۰ سالگی به‌طور ثابت برای اینتر میامیِ مسی بازی می‌کند.

گی‌یرمو اوچوآ

در مورد جام جهانی، شاید هیچ بازیکنی به اندازه اوچوآ در ذهن‌ها نمانده باشد؛ دروازه‌بانی با موهای فرفری که همه او را از بازی‌های جام‌های جهانی به یاد می‌آورند، اما تقریباً هیچ‌کس دوران باشگاهی او را به خاطر نمی‌آورد.

مسیر عجیب و طولانی اوچوآ، از آژاکسیو، مالاگا و گرانادا گرفته تا استاندارد لیژ و سالرنیتانا، باعث شده این روزها دوران پایانی حرفه‌اش را در آئل لیماسول، قبرس بگذراند.

در ۴۰ سالگی، او حالا کنار فرناندو فوره‌ستیِری، ستاره فراموش‌نشدنی شفیلد ونزدی، بازی می‌کند.

لوکاش فابیانسکی

فابیانسکی در جام جهانی ۲۰۰۶ یک جوان آینده‌دار بود؛ بازیکنی ذخیره آرتور بوروچ، دروازه‌بان اول تیم ملی وقت لهستان. او پس از درخشش در جریان کسب عنوان قهرمانی لژیا ورشو در فصل ۲۰۰۵/۰۶ که جایزه بهترین دروازه‌بان لیگ را هم برایش به ارمغان آورد، سال بعد به آرسنال منتقل شد.

برای درک طول عمر حرفه‌ای او، کافی است بدانید دیگر بازیکنان ۲۱ ساله حاضر در جام جهانی ۲۰۰۶ چه کسانی بودند: استوارت داونینگ، کِنوین جونز، سولی مونتاری، نیکو کرانچار و فیلیپ سندروس… همگی سال‌هاست بازنشسته شده‌اند.

فابیانسکی نیز قرار بود به آن‌ها بپیوندد و پس از پایان قراردادش با وستهم بازنشستگی‌اش را اعلام کند، اما در ۴۱ سالگی دوباره به‌عنوان دروازه‌بان ذخیره با این تیم قرارداد بست.

لوکاس پودولسکی

پودولسکی یکی از «جوان‌های آینده‌دار» آلمان در جام جهانی ۲۰۰۶ بود. او با نمایش‌های درخشانش عنوان بهترین بازیکن جوان تورنمنت را از آن خود کرد و همان تابستان از باشگاه محبوبش اف‌سی کلن به بایرن مونیخ پیوست.

او در سه سال حضورش در بایرن، تنها یک عنوان قهرمانی بوندسلگا را برد؛ زمانی که رقابت در بالای جدول جدی‌تر از امروز بود. پودولسکی بعدها در انگلستان، ترکیه و ژاپن نیز جام‌های مختلفی فتح کرد و البته با آلمان در سال ۲۰۱۴ قهرمان جهان شد.

او همچنین در کلن یک مغازه کباب‌فروشی افتتاح کرده و پنج سال اخیر را در کشور محل تولدش، لهستان، برای تیم گورنیک زابژه در لیگ اکستراکلـاسا بازی کرده است.

روکه سانتا کروز

روکه سانتا کروز، مهاجم کهنه‌کار پاراگوئه‌ای همچنان در ۴۴ سالگی مشغول فوتبال حرفه‌ای است و در تیم لیبرتاد در کشور خودش بازی می‌کند.

هرگز عوض نشو، روکه!

خوزه مونتیل

مونتیل که هم‌تیمی سانتا کروز در جام جهانی آلمان بود، هرچند هرگز از روی نیمکت بلند نشد، آخرین بازی از مجموع ۷ بازی ملی خود را در سال ۲۰۰۷ انجام داد.

اما دوران باشگاهی مونتیل همچنان ادامه دارد. او تاکنون برای بیش از ۱۲ باشگاه مختلف بازی کرده؛ از اودینزه، رجینا و بنونتو در ایتالیا گرفته تا تیم‌های متعدد در پاراگوئه. مونتیل اکنون برای بار سوم به باشگاه ۱۲ de Octubre در لیگ دسته دوم پاراگوئه بازگشته است.

ماتئوس

یک نام دیگر برای قرار گرفتن در فهرست بازیکنان کم‌حاشیه و گمنام! ماتئوس یکی از ستاره‌های در حال ظهور آنگولا در تنها حضور این کشور در جام جهانی ۲۰۰۶ بود و تا سال ۲۰۲۱ برای تیم ملی بازی کرد.

او تقریباً تمام دوران حرفه‌ای خود را در پرتغال سپری کرده؛ عمدتاً برای تیم‌هایی که احتمالاً حتی نامشان را هم نشنیده باشید. در تابستان امسال او بازگشتی تعجب‌برانگیز به باشگاه بوآویستا داشت.

این وینگر ۴۱ ساله منتظر سومین بازی رسمی‌اش برای این باشگاه است؛ تیمی که اکنون پس از سقوط به‌دلیل مشکلات اداری، در لیگ‌های پایین شهر پورتو رقابت می‌کند.