انسان با مراقبه در دیوان بیداردلان در می‌آید
حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: هر کس دلش را از غفلت و نفسش را از شهوت و عقل نظری را از جهل علمی و عقل عملی را از جهالت عملی نگه دارد، در دیوان بیداردلان درآمده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حضرت آیت الله جوادی آملی در گفتار به موضوع مراقبه پرداختند و گفتند:
شیطان پیوسته برای ازدیاد لحظات غفلت و پیوند آن‌ها با یکدیگر می‌کوشد تا هر لحظه غفلتی را زمینه و پایه برای غفلت جدیدتر و عمیق‌تر قرار دهد، از این‌رو سالک سبیل حق که می‌خواهد به اهداف بلند و متعالی خود برسد، باید همواره در همه امور مراقب باشد که از صراط مستقیم خارج نشود و بکوشد که زمینه ای برای نفوذ شیطان فراهم نکند؛ یعنی همواره ذاکر خدای متعالی و صفات جمال و جلال او و نعمت‌های وی و یادآور مرگ، قیامت، قبر، بهشت، جهنم، حضور در محکمه الهی و … باشد تا نلغزد و لغزش او لغزشی دیگر نیاورد: «الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَیٰ جُنُوبِهِمْ»[۱] و این همان ” مراقبه” است که بزرگانی همچون استاد علامه طباطبایی (رضوان الله تعالی علیه) آن را بذر سعادت می‌نامیدند.
صَمتْ و جوع و سَهَر و ذکری به دوام
ناتمامان جهان را بکند کار تمام[۲]
سالک در طول روز همواره مانند شخصی که مراقب جلسه آزمون است و برای جلوگیری از تقلب دانش آموزان گردن می کشد باید از نفس خود مراقبت و سرکشی کند و همه اعمال و اقوالش را پیش از صدور با مقصد رفیع خود که جلب رضا و محبّت خداست بسنجد و در صورت عدم احراز انطباق آن عمل را رها کند و چنان نسبت به نفس خود مواظبت کرده و بر آن سخت بگیرد که اجازه ندهد هیچ رفتار و گفتاری بدون طی کردن این گزینش و پالایش از او صادر شود. بیداری و معرفت وامدار مراقبت است و هر کس دلش را از غفلت و نفسش را از شهوت و عقل نظری را از جهل علمی و عقل عملی را از جهالت عملی نگه دارد، در دیوان بیداردلان درآمده است.
[۱]سوره آل عمران آیه ۱۹۱
[۲]کلیات قاسم انوار، بخش مقطعات، شماره ۱۸
سلونی قبل ان تفقدونی (تحریر نهج البلاغه) ج۴ ص۵۲۵،۵۲۶
